လန္ဒန္မွာ ေတြ.ခဲ့ရတဲ့ အနုပညာတခုပါ... ထူးဆန္းေနတာနဲ. က်မလည္း အေျပးအလႊား ဓါတ္ပံုရိုက္ထားမိပါတယ္... တကၠသိုလ္ တစ္ခုက ေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္ ပံုေဖာ္တာလိုု့ထင္ပါတယ္.. မ်ွေဝလိုက္ပါတယ္..
Thursday 20 August 2009
Performance Art
လန္ဒန္မွာ ေတြ.ခဲ့ရတဲ့ အနုပညာတခုပါ... ထူးဆန္းေနတာနဲ. က်မလည္း အေျပးအလႊား ဓါတ္ပံုရိုက္ထားမိပါတယ္... တကၠသိုလ္ တစ္ခုက ေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္ ပံုေဖာ္တာလိုု့ထင္ပါတယ္.. မ်ွေဝလိုက္ပါတယ္..
Saturday 15 August 2009
ပါးျပင္ေပၚက သနပ္ခါး
သူ.အနံ.ကသင္းသင္းေလးနဲ. လူ.စိတ္ကို ရႊင္လန္းေအးခ်မ္းေစပါတယ္..ဟိုးပိစိေကြး အူဝဲဘဝထဲက ေမေမလိမ္းေပးခဲ့၊ ခြံ.ေကၽြးခဲ့တယ္..အဲ့ဒီကတည္းက ႀကိဳက္လာလိုက္တာ ေက်ာင္းစတက္တဲ့အရြယ္ေရာက္ေတာ့လည္း သနပ္ခါးအေဖြးသားလိမ္းျပီး ရိွဳးထုတ္ခဲ့တာေပါ့.. ပါးကြက္ကို ေလးေထာင့္ေလးကြက္လိုက္၊ သစ္ရြက္ပံုေလးကြက္လိုက္၊ ဝလံုးဝိုင္းဝိုင္းေလးသံုးဝိုင္းကြက္လိုက္နဲ. အမ်ိဳးမ်ိဳးပါးျပင္မွာ ေမႊးေနေစခဲ့တယ္..ႀကီးလာေတာ့လည္း ေအာက္ခံမိတ္ကပ္ေပၚကေန သနပ္ခါးပါးပါးလူးျပီး လူတကာရင္ကို ေအးေစခဲ့တယ္...
ဘယ္ေနရာဘယ္အခ်ိန္ပဲေရာက္ေနေန သနပ္ခါး ေျခဆံုးေခါင္းဆံုးလိမ္းျပီး အိပ္ရာေပၚမွာ စာအုပ္ဖတ္ေနရတာေလာက္ ဇိမ္ရိွတယ္လို.ကို မထင္ဘူး .. (အခုေတာ့ စာအုပ္မဟုတ္ေတာ့ဘူး laptop ေလး အစားဝင္လာတယ္)..
က်မ ေမေမက သနပ္ခါး အရမ္းႀကိဳက္ပါတယ္.. အျမဲတမ္းမ်က္ႏွာေပၚမွာ သနပ္ခါးမျပတ္ေစရဘူး... ေပါင္ဒါကိုေတာင္ သနပ္ခါးမွုန္.ကိုပဲသံုးတယ္.. သနပ္ခါး ဖံုဖံုလူးျပီး ျပံဳးေနတဲ့ ေမေမ့ပါးျပင္ကို နမ္းလိုက္ရတဲ့ ခံစားခ်က္ကို ဘယ္ေတာ့မွမေမ့ပါဘူး.. ေက်ာင္းကေနျပန္လာလို. သနပ္ခါးနံ.သင္းေနတဲ့ ေမေမ့ရင္ခြင္ကို ေျပးဝင္တိုးေဝွ.လိုက္ရတာဟာ ဘယ္အရာနဲ.မွ ႏိွုင္းယွဥ္လို.မရႏိုင္တဲ့ ႀကည္ႏူးမွုေပါ့ ..ေမေမ့သမီး က်မကလည္း သနပ္ခါးကို သိပ္ႀကိဳက္ပါတယ္.. က်မက အသားညိဳေတာ့ သနပ္ခါးလိမ္းလိုက္လို. ဝါညက္ညက္ျဖစ္သြားတဲ့ အသားေရာင္ကို ႏွစ္သက္မိတယ္ (အမွန္ေတာ့ အသားညိဳတာကို သနပ္ခါးလူးျပီး ဖံုးတာပါ) :P ... ေမေမက ေျပာတယ္ သနပ္ခါးက အသားကို ဝင္းျပီးညက္ေနေစတယ္တဲ့.. ေမေမ ေျပာတာဟုတ္သလိုပါဘဲ...က်မ ျမန္မာျပည္မွေနတုန္းက သနပ္ခါးအျမဲလိမ္းလို.လားမသိဘူး က်မအသားက ညိဳေပမယ့္ ဝင္းျပီးညက္ေနပါတယ္.. ဒီကိုေရာက္လာေတာ့ lotion ေတြနဲ.ပဲ ႏွစ္ပါးသြားရလို.လားမသိဘူး..အသားက စိုေနေပမယ္. ႀကမ္းလာပါတယ္. ဝင္းဝင္းေလးလည္းျဖစ္မေနပါဘူး.. ကိုယ္က ျမန္မာဆိုေတာ့လည္း ကိုယ့္သနပ္ခါးကိုပဲ အေကာင္းထင္ေနတာလည္း ျဖစ္နိုင္ပါတယ္... အခုေလာေလာဆယ္ေတာ့ နီးစပ္ရာ lotion ေလးကိုပဲအားကိုးေနရတယ္..
က်မက သနပ္ခါးစစ္စစ္ကို ေက်ာက္ပ်ဥ္အျပည္.ေသြးျပီး လိမ္းရတဲ့ အရသာကိုပဲ ႀကိဳက္တာပါ.. ဒါေႀကာင့္ ရယ္ဒီမိတ္ဘူးေတြကို မလိမ္းခ်င္ပါဘူး.. ျမန္မာျပည္က မွာရေအာင္ႀကေတာ့လည္း သနပ္ခါးတုံုးအေလးခ်ိန္က စီးတာတေႀကာင္း၊ ပို.ခကေစ်းႀကီးတာ တေႀကာင္းေႀကာင့္ မမွာျဖစ္ျပန္ဘူး...လာတုန္းက သယ္လာတဲ့ အတံုးေသးေသးေလးေတြကလည္း ေသြးလြန္းလို. မရိွကုန္ေတာ့ပါဘူး.. ျပန္သြားမွ အားရပါးရလည္းလူးမယ္.. သယ္လည္းသယ္လာမယ္လို. စိတ္ထဲမွာ ႀကံဳးဝါးထားတယ္..
က်မ္းမာေရးေကာင္းတယ္၊ အသားလွတယ္၊ ေဆးဖက္ဝင္တယ္လို. လူတိုင္းသိႀကတဲ့ သနပ္ခါးမွာ အဖုိအမဆိုတာ ရိွပါတယ္. အဖုိပင္က အေပြးပါျပီး အသားပြတယ္ေပါ့.. အမပင္က အေပြးထူတယ္ အသားက်စ္ျပီး အေရာင္ပိုလွပါတယ္... အေရာင္မွာလည္း အျဖဴ၊ အဝါႏွစ္၊ ရွားေရာင္ ဆိုျပီးခြဲထားပါတယ္ .. ရွားေရာင္ကေတာ့ လူႀကိဳက္အမ်ားဆံုးအေရာင္တဲ့.. ေနာက္ျပီး ေပါက္ေရာက္တဲ့ ေဒသကို မူတည္ျပီး နာမည္ႀကီးတဲ့ သနပ္ခါးေတြလည္း ရိွေသးတယ္ .. ရွင္မေတာင္သနပ္ခါး၊ ေရႊဘိုသနပ္ခါး စသည္ျဖင့္ေပါ့ေလ.....
က်မေဖေဖ မံုရြာခရိုင္ အရာေတာ္ျမိဳမွာ တာဝန္က်တုန္းကဆို က်မတို.သားအမိေတြ သနပ္ခါးေတာထဲ ေနရသလားေအာက္ေမ့ရတယ္ .. အေရွ. အေနာက္ ေတာင္ ေျမာက္ သနပ္ခါးပင္ေတြခ်ည္းပဲ .. သူ.အရြက္ပံုစံက ေရွာက္ရြက္နဲ. နည္းနည္းဆင္တယ္ .. ေခ်ႀကည့္လိုက္ရင္ အနံ. ခပ္သင္းသင္းေလး... အစတုန္းက သနပ္ခါးပန္းကို သနပ္ခါးပင္က လာတယ္လို.ထင္ထားတာ ..တကယ္ေတာ့ သပ္သပ္စီပါ.. သနပ္ခါးပန္းပင္က အပင္ပုမ်ိဳး ပန္းရုံလိုမ်ိဳးပံုစံပါ... သနပ္ခါးပင္ကေတာ့ အျမင့္ကို ေထာင္တက္သြားတဲ့ ပံုစံမ်ိဳးပါ....မတူပါဘူး...က်မကေတာ့ သနပ္ခါးနံ.ရလို. အဲဒီပန္းေလးကို သနပ္ခါးပန္းလို.ပဲ နာမည္ေပးလိုက္တယ္ထင္ပါတယ္ ... ဒါကေတာ့ က်မေလ့လာထားသေလာက္ ဗဟုသုတ ျပန္ေဝမ်ွတာပါ...
သနပ္ခါးနဲ.ပတ္သတ္ျပီး သီခ်င္းေတြလည္းစပ္ႀကပါတယ္ .. ဟိုးအရင္ေခတ္ေတြကေတာ. "ေရႊဘုိသနပ္ခါးတံုးမ်ား ရန္ကုန္လိမ္းဖုိ.ယူ ဘယ္လိုအသားမည္းမည္း ဝါဝါညက္ညက္ျဖဴ " ေပါ့ ( က်မကိုမ်ား တိုက္၇ိုက္ဆိုထားသလားမွတ္တယ္ :D ) ..... အခုေခတ္က်ျပန္ေတာ့ "ပါးျပင္မွာ သနပ္ခါးေလးနဲ. ခ်စ္စရာေကာင္းလိုက္တာကြာ သူမ်ားေတြထက္ မထင္ရွားပဲလည္း ကိုယ့္အတြက္လမင္းပါ " တဲ့...ကဲ ခ်စ္တဲ့ အကို အမ ေမာင္ေလး ညီမေလးမ်ားကေ၇ာ ပါးျပင္က သနပ္ခါး ဘယ္သူ.အတြက္လည္းကြယ္.....
ဒီရက္ပိုင္း ရာသီဥတုက ပူတာနဲ့ သနပ္ခါးလိမ္းခ်င္စိတ္ေပါက္လာလို. ဒီပိုစ္.ေလးကိုေရးျဖစ္သြားပါတယ္.သနပ္ခါးလြမ္ခ်င္းဆိုုပါေတာ့......ပံုေလးကို ေတာ့ဂူးဂဲလ္အင္းေမ့ခ်္ထဲက ရွာထားပါတယ္....
stella
Tuesday 11 August 2009
Welcome to UK !
က်မ ပထမဦးဆံုးေျခခ်ခဲ့တဲ့ ႏိုင္ငံျခားတိုင္းျပည္က အခုလက္ရိွေနေနတဲ့ အဂၤလန္ပါ.. ပထမဆံုးေရာက္တယ္ဆိုသလိုဘဲ ေရွာေရွာရွဴရွဴမရိွဘဲ အကုန္လးံုကေမာက္ကမေတြခ်ည္းပါဘဲ...
ရန္ကုန္ေလဆိပ္ကို က်မရဲ့ ေက်းဇူးရွင္ ဦးေလး (ေမေမ့ေမာင္) နဲ့ အေဒၚကလိုက္ပို့ပါတယ္.. ေဖေဖကေတာ့ လိုက္ပို့မယ္ေျပာျပီးမွ ေနမေကာင္းျဖစ္တာနဲ့ မလာႏိုင္ခဲ့ပါဘူး..ေနာက္ထပ္လိုက္ပို့တဲ့ အကိုတစ္ေယာက္ရိွပါေသးတယ္.. သူ့အေႀကာင္းကိုေတာ့ ေနာက္မ်ားမွ ပို့စ္တစ္ခုေရးျပီးမွေျပာျပပါမယ္.
ရန္ကုန္ေလဆိပ္ေရာက္ေတာ့ check in ဝင္ခ်ိန္မွာပဲ ဇာတ္လမ္းစပါေတာ့တယ္. က်မ သယ္သြားဖို.ယူလာတဲ့ ပစၥည္းေတြက သတ္မွတ္ထားတာထက္ ကီလိုေတြပိုေနပါတယ္ .. ပိုတာမွ ၈ကီလိုေတာင္ပိုတာပါ.. ဒါနဲ.ထံုစံအတိုင္းေပါ့ Quata Airway က laggage tag လုပ္တဲ့ အကိုႀကီးကို နည္းနည္းပါးပါးအသနားခံေတာ့ ေက်ာပိုးအိတ္ကုိ free ေပးမယ္တဲ့ က်န္တာေတာ့မရဘူးဆိုပဲ ..ထပ္ညိွေတာ့ လက္ခံဆဲဆဲမွာပဲ က်မကို လိုက္ပို.တဲ့အကိုက မွန္ကာထားတဲ့ဆီကေန လက္ဟန္ေျခဟန္နဲ.သူလာခဲ့မယ္တဲ့ .. ခဏေစာင့္ဆိုေတာ့ က်မလည္း ေစာင့္ေနလိုက္ပါတယ္... အဲ့ဒီခါက်မွ ပိုဆိုးေတာ့တာပဲ.. ကုိယ့္ဟာကို ညိွတုန္းက ေလ်ွာ့ေနတဲ့ႀကိဳးေတြ တင္းသြားပါတယ္.. ေရွ့ေနငွားမွ ေထာင္လံုးလံုးက်တာပါ.. လံုးဝ မရဘူးဆိုဘဲ .. ပိုတဲ့ ၁ကီလိုတိုင္းအတြက္ $67 ေပးရမယ္တဲ့.. ထိုင္ေတာင္ငိုခ်င္သြားတယ္.. မထူးေတာ့ဘူးဆိုျပီး Hand Carry ထဲက စာအုပ္ေတြ အက်ီအေႏြးထည္ေတြထုတ္ အစားအစာတခ်ိဳ.ထုတ္ မႏၱေလးက လူႀကံဳပါးလိုက္တဲ့ အထုပ္ႀကီးပါထုတ္လိုက္ေတာ့မွ အိုေကသြားတယ္.. အဲ့ဒီ လူၿကံုအထုပ္ကတင္ ၂ပိသာေလာက္ေလးပါတယ္.. ေစတနာဗလပြနဲ့ ယူသြားေပးပါ့မယ္လို. ကတိေပးခဲ့တဲ့ ကိုယ္ကိုကိုယ္လည္း ေတာ္ေတာ္ေဒါသထြက္ပါတယ္... ေႀသာ္ ငါ့ႏွယ္ ကိုယ္မပိုင္တဲ့အေျခအေနကို ႀကိဳမတြက္မိေလးျခင္းေပါ့..
ဒီလိုနဲ့ ေလာေလာပစၥည္းေတြထုတ္ ထည့္လို့ရသမ်ွေက်ာပိုးအိတ္ထဲ ထိုးထည့္ ဝရုန္းသုန္းကားနဲ့ေလယာဥ္ေပၚတက္ရပါတယ္.. ေလယာဥ္ေပၚေရာက္မွပဲ ညာဖက္လက္မက ဘယ္ကဘယ္လိုကြဲလာမွန္းမသိဘူး..ေသြးေတြတစိမ့္စိမ့္ထြက္ေနေလရဲ့ .. ထူပူေနေတာ့ ဘာကိုမွသတိမထားမိႏိုင္ေအာင္ပဲ.. ျမန္မာျပည္ကို စလြမ္းျပီး မ်က္ရည္က ဝဲတက္လာပါတယ္ (လက္ကနာတာလည္း ပါတာေပါ့ေလ) ..
က်မစီးတဲ့ ေလေႀကာင္းက ဒိုဟာ transit ပါ.. ဒိုဟာေရာက္ျပီး ထရန္စစ္လုပ္ မန္ခ်က္စတာသြားမယ့္ေလယာဥ္ေပၚတက္.. ဟုတ္ေနတာပဲ.. ငါတစ္ေယာက္တည္းသြားတတ္သားပဲ လို.လည္းဂုဏ္ယူေနေသးတယ္.. ဟီးဟီး .. ျပႆနာက မန္ခ်က္စတာ ေလဆိပ္ေရာက္ခါနီး ေလယာဥ္မယ္ေလးက ေႀကညာေတာ့မွစတာ... က်မက student visa နဲ.လာတာဆိုေတာ့ ေက်ာင္းဝင္ခြင့္ေတြ သက္ဆိုင္ရာ စာရြက္စာတမ္းေတြ front desk မွာ ျပရမွာမို. ေက်ာပိုးအိတ္ကိုဖြင့္လိုက္ျပီး စာရြက္စာတမ္းေတြ ထည့္ထားတဲ့ဖိုင္ကိုဆြဲထုတ္လိုက္ပါတယ္.. အားပါးပါး.. ခ်ဥ္ေပါင္ေႀကာ္နံ.ေလးေမႊးေနတာပဲ (က်မအတြက္ေပါ့) .. အိိုးမိုင္ေဂါ့... ဘုရားဘုရား သြားပါျပီ.. ရန္ကုန္ေလဆိပ္မွာထိုးထည့္ခဲ့တဲ့ ေရႊခ်ဥ္ေပါင္ေႀကာ္ကဆီေတြ ရိွသမ်ွစာရြက္စာတမ္းေတြေရာ ဖိုင္တခုလံုးေရာ ရစရာမရိွေအာင္ စြန္းေပတာ ေနာက္ဆံုး ေဒၚလာ ၁၀၀ တန္ႏွစ္ရြက္ေတာင္ အဆစ္ပါသြားေသးတယ္..(ဆီလို အေပါက္ရွာျပီးထြက္တယ္ဆိုတဲ့စကား ခုမွနားလည္သြားပါေတာ့တယ္) ေဘးမွာထိုင္တဲ့ ကုလားမကဆို ႏွာေခါင္းရွုံ.ယံုတင္မကဘူး မ်က္ႏွာပါပ်က္ေနျပီ.. တျခားလူေတြလည္းဟိုႀကည့္ဒီႀကည့္နဲ. ဘယ္ကအနံ.လည္းေပါ့ ..ေနာက္ေတာ့ က်မျဖစ္ပ်က္ေနတဲ့ပံုကို ျမင္ပံုရတဲ့ ေလယာဥ္မယ္က တစ္ရွဴးတထပ္ႀကီးလာေပးျပီး ျမန္ျမန္ရွင္းလိုက္ပါတဲ့ ေတာ္ေတာ္နံေနျပီတဲ့.. ေလယာဥ္ဆိုက္ခါနီးမွ ဒုကၡနဲ့ လွလွေတြ.ေတာ့တာပါဘဲ....
က်မ visa နဲ. documents ေတြကုိစစ္တဲ့ English officer ကဆို ေသခ်ာေတာင္ကိုင္မႀကည့္ဘူး .. ရစ္လည္းမရစ္ဖူး.. တခါတည္းကို pass ေပးလိုက္တယ္.. သူ.ခမ်ာ အနံ.မခံႏိုင္လြန္းလို.ထင္ပါတယ္...
ေလဆိပ္ကထြက္ေတာ့ က်မလာတဲ့ agent (သူတို. အေခၚေတာ့ learning centre ေပါ့ေလ)က အမတစ္ေယာက္ လာႀကိဳျပီး ေက်ာင္းရိွရာ Wigan ျမိဳ.ေလးကို ကားနဲ့ခ်ီတက္ရတာေပါ့..ေက်ာင္းကေပးတဲ့အေဆာင္မွာေနရာခ်ျပီး အဲ့ဒီအမက ျပန္သြားပါတယ္.. အေဆာင္လို.သာေျပာတာ အိမ္ေသးေသးေလးပါ.. ျမိဳ.ထဲကအိမ္ေတြကို ငွားျပီးေက်ာင္းအေဆာင္လုပ္တဲ့သေဘာေပါ့. အမကေတာ့ ဒီအိမ္မွာျမန္မာတေယာက္ အိႏိၵယတေယာက္ ကုိရီးယားတေယာက္ရိွတယ္ သမီးပါပါရင္ ေလးေယာက္လို့ေျပာသြားပါတယ္.. အခုခ်ိန္ထိေတာ့ ေခြးတေကာင္ေၿကာင္တျမီးမွ မေတြ.ေသးပါဘူး... အခ်ိန္ႀကည့္ေတာ့လည္း ည ၈နာရီခြဲေနျပီ .. ေနကလည္းမဝင္ေသးဘူး.. လူကအူေႀကာင္ေႀကာင္နဲ. ထူးဆန္းေနတယ္.. ေနာက္မွသိရတာက အဂၤလန္က ေႏြရာသီဆို ည ၁၀နာရီ ေလာက္မွ ေနဝင္မိုးခ်ဴပ္တာတဲ့.. ၈ နာရီခြဲျပီဆိုမွေတာ့ ဗိုက္ကလည္းဆႏၵျပေနျပီ.. စားစရာလည္းမပါလာ.. ေအာ္ေနဦး.. ေလယာဥ္ေပၚကပါလာတဲ့ ခရက္ကာႏွစ္ခ်ပ္ရိွတယ္.. ေရနဲ.ေသာက္မယ္ေပါ့..လူကျမန္မာျပည္မွာလို ေရသန္.ဘူးလိုက္ရွာတယ္..မေတြ.ဘူး.. ဒါနဲ့ ေက်ာင္းက မီးဖိုေခ်ာင္သံုးပစၥည္းဆိုျပီး ေဘာက္စ္ေလးတခုေတြ.ေတာ့ ဖြင့္ၿကည့္တယ္.. ေတြ.ျပီ ေရခြက္ ..
ဘံုဘိုင္ေရပဲ ေသာက္မယ္ကြာဆိုျပီး ပိုက္ဖြင့္ခ်လိုက္တယ္.. တငံုပဲငံုရေသးတယ္..လူကခ်က္ခ်င္းျပန္အန္ေရာ.. ထြက္လာတဲ့ chemical နံ.ကေတာ္ေတာ္ျပင္းပါတယ္.. ဒါနဲ့ မျဖစ္ေခ်ဘူးဆိုျပီ ေရေႏြးေဂါက္နဲ့ ေရေႏြးတည္ ပါလာတဲ့ လက္ဖက္ေျခာက္ခက္လိုက္မွ ေသာက္ဝင္ေတာ့တယ္..
က်မရဲ့ ပထမဆံုး အဂၤလန္ညစာက ခရက္ကာ ေရေႏြးႀကမ္း နဲ. ခ်ဥ္ေပါင္ေႀကာ္ပါ.. ဘာမွန္းမသိတဲ့ စားသံုးျခင္းေပါ့......
ဒါေႀကာင့္ ေနာက္ ဘယ္ခရီးပဲ သြားသြား မုန္.ေျခာက္နဲ.ေရဘူးေဆာင္ထားရမယ္ဆိုတဲ့ အသိရလာပါတယ္.
အဲ့ဒီညက ဘယ္အခန္းပဲ ေခါက္ေခါက္ဘာသံမွကိုျပန္မႀကားရဘူး.. တိတ္ဆိတ္ေနတာပဲ.. က်မလည္းေႀကာက္ေႀကာက္နဲ. အခန္းကို ႏွစ္ဆယ့္ေလးပစၥည္း စည္းခ်ျပီး လဲွေနလိုက္တယ္.. အိမ္ကိုလည္းလြမ္းတယ္.. ေဖေဖ့ကိုလည္းသတိရေနခဲ့တယ္.. အိပ္လို.လည္းမေပ်ာ္ပါဘူး..
ေနာက္ေန. agent က အမက ျမန္မာေက်ာင္းသားတေယာက္ေယာက္ကို လႊတ္လိုက္မယ္လို.သာေျပာသြားတယ္.. တေယာက္မွ ေပၚမလာပါဘူး.. က်မ မွာ ဗိုက္ကလည္းဆာ ပိုက္ဆံလည္းဘယ္လိုလဲရမွန္းမသိနဲ. ေနာက္ဆံုး အဲဒီအမ မေန့ကျပသြားတဲ့ လမ္းမွာျမန္မာေက်ာင္းသား အေဆာင္ရိွတယ္ဆိုျပီး လိုက္ရွာရပါတယ္..ေနာက္ အဲ့ဒီအေဆာင္မွာ မႏၱေလးက အသိအမနဲ.ေတြ.ေတာ့မွ ဟင္းခ်ႏိုင္ေတာ့တယ္.. တကယ္မလြယ္ပါဘူးေနာ္.. ေနာက္ေတာ့မွ ကူညီမွူေတြနဲ. ေလ့လာမွုေတြနဲ.ေနသားက်သြားပါတယ္...
က်မရဲ့ ယူေကလိုက္ဖ္ စစခ်င္းပါ.. ဘယ္လိုလဲ? ခ်ိဳျမိန္တယ္မလား?
ဒါမွ ဘဝလို. ကိုယ့္ကိုကိုယ္သိနားလည္ခဲ့ေသာ အတိတ္က ေန.စြဲတစ္ခုေပါ့...........
ရန္ကုန္ေလဆိပ္ကို က်မရဲ့ ေက်းဇူးရွင္ ဦးေလး (ေမေမ့ေမာင္) နဲ့ အေဒၚကလိုက္ပို့ပါတယ္.. ေဖေဖကေတာ့ လိုက္ပို့မယ္ေျပာျပီးမွ ေနမေကာင္းျဖစ္တာနဲ့ မလာႏိုင္ခဲ့ပါဘူး..ေနာက္ထပ္လိုက္ပို့တဲ့ အကိုတစ္ေယာက္ရိွပါေသးတယ္.. သူ့အေႀကာင္းကိုေတာ့ ေနာက္မ်ားမွ ပို့စ္တစ္ခုေရးျပီးမွေျပာျပပါမယ္.
ရန္ကုန္ေလဆိပ္ေရာက္ေတာ့ check in ဝင္ခ်ိန္မွာပဲ ဇာတ္လမ္းစပါေတာ့တယ္. က်မ သယ္သြားဖို.ယူလာတဲ့ ပစၥည္းေတြက သတ္မွတ္ထားတာထက္ ကီလိုေတြပိုေနပါတယ္ .. ပိုတာမွ ၈ကီလိုေတာင္ပိုတာပါ.. ဒါနဲ.ထံုစံအတိုင္းေပါ့ Quata Airway က laggage tag လုပ္တဲ့ အကိုႀကီးကို နည္းနည္းပါးပါးအသနားခံေတာ့ ေက်ာပိုးအိတ္ကုိ free ေပးမယ္တဲ့ က်န္တာေတာ့မရဘူးဆိုပဲ ..ထပ္ညိွေတာ့ လက္ခံဆဲဆဲမွာပဲ က်မကို လိုက္ပို.တဲ့အကိုက မွန္ကာထားတဲ့ဆီကေန လက္ဟန္ေျခဟန္နဲ.သူလာခဲ့မယ္တဲ့ .. ခဏေစာင့္ဆိုေတာ့ က်မလည္း ေစာင့္ေနလိုက္ပါတယ္... အဲ့ဒီခါက်မွ ပိုဆိုးေတာ့တာပဲ.. ကုိယ့္ဟာကို ညိွတုန္းက ေလ်ွာ့ေနတဲ့ႀကိဳးေတြ တင္းသြားပါတယ္.. ေရွ့ေနငွားမွ ေထာင္လံုးလံုးက်တာပါ.. လံုးဝ မရဘူးဆိုဘဲ .. ပိုတဲ့ ၁ကီလိုတိုင္းအတြက္ $67 ေပးရမယ္တဲ့.. ထိုင္ေတာင္ငိုခ်င္သြားတယ္.. မထူးေတာ့ဘူးဆိုျပီး Hand Carry ထဲက စာအုပ္ေတြ အက်ီအေႏြးထည္ေတြထုတ္ အစားအစာတခ်ိဳ.ထုတ္ မႏၱေလးက လူႀကံဳပါးလိုက္တဲ့ အထုပ္ႀကီးပါထုတ္လိုက္ေတာ့မွ အိုေကသြားတယ္.. အဲ့ဒီ လူၿကံုအထုပ္ကတင္ ၂ပိသာေလာက္ေလးပါတယ္.. ေစတနာဗလပြနဲ့ ယူသြားေပးပါ့မယ္လို. ကတိေပးခဲ့တဲ့ ကိုယ္ကိုကိုယ္လည္း ေတာ္ေတာ္ေဒါသထြက္ပါတယ္... ေႀသာ္ ငါ့ႏွယ္ ကိုယ္မပိုင္တဲ့အေျခအေနကို ႀကိဳမတြက္မိေလးျခင္းေပါ့..
ဒီလိုနဲ့ ေလာေလာပစၥည္းေတြထုတ္ ထည့္လို့ရသမ်ွေက်ာပိုးအိတ္ထဲ ထိုးထည့္ ဝရုန္းသုန္းကားနဲ့ေလယာဥ္ေပၚတက္ရပါတယ္.. ေလယာဥ္ေပၚေရာက္မွပဲ ညာဖက္လက္မက ဘယ္ကဘယ္လိုကြဲလာမွန္းမသိဘူး..ေသြးေတြတစိမ့္စိမ့္ထြက္ေနေလရဲ့ .. ထူပူေနေတာ့ ဘာကိုမွသတိမထားမိႏိုင္ေအာင္ပဲ.. ျမန္မာျပည္ကို စလြမ္းျပီး မ်က္ရည္က ဝဲတက္လာပါတယ္ (လက္ကနာတာလည္း ပါတာေပါ့ေလ) ..
က်မစီးတဲ့ ေလေႀကာင္းက ဒိုဟာ transit ပါ.. ဒိုဟာေရာက္ျပီး ထရန္စစ္လုပ္ မန္ခ်က္စတာသြားမယ့္ေလယာဥ္ေပၚတက္.. ဟုတ္ေနတာပဲ.. ငါတစ္ေယာက္တည္းသြားတတ္သားပဲ လို.လည္းဂုဏ္ယူေနေသးတယ္.. ဟီးဟီး .. ျပႆနာက မန္ခ်က္စတာ ေလဆိပ္ေရာက္ခါနီး ေလယာဥ္မယ္ေလးက ေႀကညာေတာ့မွစတာ... က်မက student visa နဲ.လာတာဆိုေတာ့ ေက်ာင္းဝင္ခြင့္ေတြ သက္ဆိုင္ရာ စာရြက္စာတမ္းေတြ front desk မွာ ျပရမွာမို. ေက်ာပိုးအိတ္ကိုဖြင့္လိုက္ျပီး စာရြက္စာတမ္းေတြ ထည့္ထားတဲ့ဖိုင္ကိုဆြဲထုတ္လိုက္ပါတယ္.. အားပါးပါး.. ခ်ဥ္ေပါင္ေႀကာ္နံ.ေလးေမႊးေနတာပဲ (က်မအတြက္ေပါ့) .. အိိုးမိုင္ေဂါ့... ဘုရားဘုရား သြားပါျပီ.. ရန္ကုန္ေလဆိပ္မွာထိုးထည့္ခဲ့တဲ့ ေရႊခ်ဥ္ေပါင္ေႀကာ္ကဆီေတြ ရိွသမ်ွစာရြက္စာတမ္းေတြေရာ ဖိုင္တခုလံုးေရာ ရစရာမရိွေအာင္ စြန္းေပတာ ေနာက္ဆံုး ေဒၚလာ ၁၀၀ တန္ႏွစ္ရြက္ေတာင္ အဆစ္ပါသြားေသးတယ္..(ဆီလို အေပါက္ရွာျပီးထြက္တယ္ဆိုတဲ့စကား ခုမွနားလည္သြားပါေတာ့တယ္) ေဘးမွာထိုင္တဲ့ ကုလားမကဆို ႏွာေခါင္းရွုံ.ယံုတင္မကဘူး မ်က္ႏွာပါပ်က္ေနျပီ.. တျခားလူေတြလည္းဟိုႀကည့္ဒီႀကည့္နဲ. ဘယ္ကအနံ.လည္းေပါ့ ..ေနာက္ေတာ့ က်မျဖစ္ပ်က္ေနတဲ့ပံုကို ျမင္ပံုရတဲ့ ေလယာဥ္မယ္က တစ္ရွဴးတထပ္ႀကီးလာေပးျပီး ျမန္ျမန္ရွင္းလိုက္ပါတဲ့ ေတာ္ေတာ္နံေနျပီတဲ့.. ေလယာဥ္ဆိုက္ခါနီးမွ ဒုကၡနဲ့ လွလွေတြ.ေတာ့တာပါဘဲ....
က်မ visa နဲ. documents ေတြကုိစစ္တဲ့ English officer ကဆို ေသခ်ာေတာင္ကိုင္မႀကည့္ဘူး .. ရစ္လည္းမရစ္ဖူး.. တခါတည္းကို pass ေပးလိုက္တယ္.. သူ.ခမ်ာ အနံ.မခံႏိုင္လြန္းလို.ထင္ပါတယ္...
ေလဆိပ္ကထြက္ေတာ့ က်မလာတဲ့ agent (သူတို. အေခၚေတာ့ learning centre ေပါ့ေလ)က အမတစ္ေယာက္ လာႀကိဳျပီး ေက်ာင္းရိွရာ Wigan ျမိဳ.ေလးကို ကားနဲ့ခ်ီတက္ရတာေပါ့..ေက်ာင္းကေပးတဲ့အေဆာင္မွာေနရာခ်ျပီး အဲ့ဒီအမက ျပန္သြားပါတယ္.. အေဆာင္လို.သာေျပာတာ အိမ္ေသးေသးေလးပါ.. ျမိဳ.ထဲကအိမ္ေတြကို ငွားျပီးေက်ာင္းအေဆာင္လုပ္တဲ့သေဘာေပါ့. အမကေတာ့ ဒီအိမ္မွာျမန္မာတေယာက္ အိႏိၵယတေယာက္ ကုိရီးယားတေယာက္ရိွတယ္ သမီးပါပါရင္ ေလးေယာက္လို့ေျပာသြားပါတယ္.. အခုခ်ိန္ထိေတာ့ ေခြးတေကာင္ေၿကာင္တျမီးမွ မေတြ.ေသးပါဘူး... အခ်ိန္ႀကည့္ေတာ့လည္း ည ၈နာရီခြဲေနျပီ .. ေနကလည္းမဝင္ေသးဘူး.. လူကအူေႀကာင္ေႀကာင္နဲ. ထူးဆန္းေနတယ္.. ေနာက္မွသိရတာက အဂၤလန္က ေႏြရာသီဆို ည ၁၀နာရီ ေလာက္မွ ေနဝင္မိုးခ်ဴပ္တာတဲ့.. ၈ နာရီခြဲျပီဆိုမွေတာ့ ဗိုက္ကလည္းဆႏၵျပေနျပီ.. စားစရာလည္းမပါလာ.. ေအာ္ေနဦး.. ေလယာဥ္ေပၚကပါလာတဲ့ ခရက္ကာႏွစ္ခ်ပ္ရိွတယ္.. ေရနဲ.ေသာက္မယ္ေပါ့..လူကျမန္မာျပည္မွာလို ေရသန္.ဘူးလိုက္ရွာတယ္..မေတြ.ဘူး.. ဒါနဲ့ ေက်ာင္းက မီးဖိုေခ်ာင္သံုးပစၥည္းဆိုျပီး ေဘာက္စ္ေလးတခုေတြ.ေတာ့ ဖြင့္ၿကည့္တယ္.. ေတြ.ျပီ ေရခြက္ ..
ဘံုဘိုင္ေရပဲ ေသာက္မယ္ကြာဆိုျပီး ပိုက္ဖြင့္ခ်လိုက္တယ္.. တငံုပဲငံုရေသးတယ္..လူကခ်က္ခ်င္းျပန္အန္ေရာ.. ထြက္လာတဲ့ chemical နံ.ကေတာ္ေတာ္ျပင္းပါတယ္.. ဒါနဲ့ မျဖစ္ေခ်ဘူးဆိုျပီ ေရေႏြးေဂါက္နဲ့ ေရေႏြးတည္ ပါလာတဲ့ လက္ဖက္ေျခာက္ခက္လိုက္မွ ေသာက္ဝင္ေတာ့တယ္..
က်မရဲ့ ပထမဆံုး အဂၤလန္ညစာက ခရက္ကာ ေရေႏြးႀကမ္း နဲ. ခ်ဥ္ေပါင္ေႀကာ္ပါ.. ဘာမွန္းမသိတဲ့ စားသံုးျခင္းေပါ့......
ဒါေႀကာင့္ ေနာက္ ဘယ္ခရီးပဲ သြားသြား မုန္.ေျခာက္နဲ.ေရဘူးေဆာင္ထားရမယ္ဆိုတဲ့ အသိရလာပါတယ္.
အဲ့ဒီညက ဘယ္အခန္းပဲ ေခါက္ေခါက္ဘာသံမွကိုျပန္မႀကားရဘူး.. တိတ္ဆိတ္ေနတာပဲ.. က်မလည္းေႀကာက္ေႀကာက္နဲ. အခန္းကို ႏွစ္ဆယ့္ေလးပစၥည္း စည္းခ်ျပီး လဲွေနလိုက္တယ္.. အိမ္ကိုလည္းလြမ္းတယ္.. ေဖေဖ့ကိုလည္းသတိရေနခဲ့တယ္.. အိပ္လို.လည္းမေပ်ာ္ပါဘူး..
ေနာက္ေန. agent က အမက ျမန္မာေက်ာင္းသားတေယာက္ေယာက္ကို လႊတ္လိုက္မယ္လို.သာေျပာသြားတယ္.. တေယာက္မွ ေပၚမလာပါဘူး.. က်မ မွာ ဗိုက္ကလည္းဆာ ပိုက္ဆံလည္းဘယ္လိုလဲရမွန္းမသိနဲ. ေနာက္ဆံုး အဲဒီအမ မေန့ကျပသြားတဲ့ လမ္းမွာျမန္မာေက်ာင္းသား အေဆာင္ရိွတယ္ဆိုျပီး လိုက္ရွာရပါတယ္..ေနာက္ အဲ့ဒီအေဆာင္မွာ မႏၱေလးက အသိအမနဲ.ေတြ.ေတာ့မွ ဟင္းခ်ႏိုင္ေတာ့တယ္.. တကယ္မလြယ္ပါဘူးေနာ္.. ေနာက္ေတာ့မွ ကူညီမွူေတြနဲ. ေလ့လာမွုေတြနဲ.ေနသားက်သြားပါတယ္...
က်မရဲ့ ယူေကလိုက္ဖ္ စစခ်င္းပါ.. ဘယ္လိုလဲ? ခ်ိဳျမိန္တယ္မလား?
ဒါမွ ဘဝလို. ကိုယ့္ကိုကိုယ္သိနားလည္ခဲ့ေသာ အတိတ္က ေန.စြဲတစ္ခုေပါ့...........
Monday 10 August 2009
မဂၤလာရိွေသာေန့
မိုးကုတ္စက္ဝိုင္းကို လာလည္ႀကေသာ အကုိ အမမ်ား ..ေမာင္ေလး ညီမေလးမ်ား အားလံုးေသာ ဘေလာ့ဂါမ်ား စာလာဖတ္သူမ်ားကို ဒီေနရာကေန ဂါရဝျပဳပါတယ္..မဂၤလာအေပါင္းနဲ့ျပည့္စံုႀကပါေစရွင္.....
က်မ စာေရးဖို့ ဘေလာ့ေလးတစ္ခုျဖစ္တည္လာဖို့ ႀကိဳးစားေနတာ ႀကာပါျပီ... သူမ်ားအိမ္ေတြ သြားသြားလည္ျပီး ကိုယ္အိမ္ကိုေတာ့ စတင္ဖို့မဝင့္မရဲျဖစ္ေနခဲ့တယ္... စိတ္ထဲကေန အိမ္လည္မေခၚနိုင္ေတာ့ အားလည္းနာေနမိတယ္.. ကိုယ့္ကိုကိုယ္မယံုႀကည္ေသးတာလည္းပါတာေပါ့...
ဒီေန.ေတာ့ မမေနာ္ (မေနာ္ဟရီ) ရဲ့ ပို့စ္တစ္ခုမွာကြန္မန့္သြားေပးျပီး က်မနာမည္ေလးမွာ လင့္ခ္ေလးလိုေပၚေနတာနဲ့ ႏိွပ္ႀကည့္ေတာ့ ဂူးဂဲလ္ဘေလာ့လုပ္တဲ့ဆီေရာက္သြားပါတယ္.. ဒါနဲ့ နည္းနည္းအားတက္သြားျပီး စမ္းလုပ္ႀကည့္မိရင္း မထင္မွတ္ဘဲ ဒီပို့စ္ေလးကို ေရးျဖစ္သြားပါတယ္... အဲ့ဒီအတြက္ မမေနာ္ကို ဒီေနရာကေန ေက်းဇူးအထူးတင္ေႀကာင္းေျပာခ်င္ပါတယ္.. ေရးသာေရးေနရတာ ျမန္မာေဖာင့္နဲ့ေပၚမလား ဘယ္လိုထြက္လာမလဲ မသိေသးပါဘူး.. ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ က်မရဲ့အိမ္ေလးကို စတင္ျပီး မြမ္းမံျပင္ဆင္ပါေတာ့မယ္... အားေပးႀကပါဦးေနာ္.. စာစေရးခါစမို့ အမွားေတြပါရင္လည္း ေတာင္းပန္ပါတယ္.. အားလံုးရႊင္လန္းခ်မ္းေျမ့ပါေစရွင္...
Stella
Subscribe to:
Posts (Atom)
